Op 3 september was professor Dirk De Wachter te gast in Brasschaat. Vrijwilliger Monique van afdeling Brasschaat stuurde ons een enthousiast verslag: 

"Deze lezing was al zeer snel uitverkocht en er was een wachtlijst dus we wisten waaraan ons te verwachten. Toen het woensdagavond flink begon te regenen vreesden we toch even dat de Ruiterhal (capaciteit uitgebreid met tribune tot 300+) niet gevuld zou raken. En we hadden wat schrik dat Dirk De Wachter misschien te laat zou komen, ergens opgehouden in een file veroorzaakt door de eerste regenbui na de zomer. Maar de populariteit van Dirk De Wachter overwint zelfs de natuurkrachten. De Ruiterhal vulde zich tot de nok.

Het onderwerp van de lezing was Eenzaamheid, met de originele bijtitel “Van ikkigheid naar verbinding”. Professor De Wachter vertelde dat eenzaamheid als rode draad door zijn praktijk loopt, en dat verbinding eigenlijk ons wezenlijk doel zou moeten zijn. Hij illustreerde zijn presentatie met een aantal afbeeldingen van schilderijen en andere kunstwerken, vele daarvan gemaakt door vrouwen – geïnspireerd door het feit dat vrouwen altijd goed vertegenwoordigd zijn in zijn publiek.

We leerden dat het belangrijk is om bij de klassieke opening van een gesprek met “Hoe gaat het ermee?” even tijd te laten, een stilte te laten vallen, wat vaak de aanleiding kan zijn voor het wat dieper ingaan op hoe het echt met iemand gaat – en dat is soms niet zo goed. Luisteren naar de ander is vaak al voldoende om iemand zich beter te doen voelen.

Dirk De Wachter beklemtoonde de belangrijkheid van hechting en verbondenheid en vooral van de nood om verbinding te creëren met je kinderen. Hij parafraseerde Jean-Paul Sartre en diens bekende ‘L’enfer c’est les autres’ tot ‘L’enfer c’est le manque des autres’ – de hel is het missen van anderen, we hebben allemaal nood aan mensen om ons heen. We moeten aandacht hebben voor communicatie, niet alleen woordenloze beeldcultuur maar ook fysiek-nabije communicatie – denk maar aan ‘huid-honger’ of ‘streling-streven’.

Hij pleitte er ook voor om niet teveel af te geven op de jongeren. Dat is iets van alle tijden (ook Plato deed het al) maar we moeten daarvan afstappen. We moeten “er zijn” voor de anderen.

Professor De Wachter eindigde met een verwijzing naar de Franse filosoof Levinas die het heeft over het wonder van de kleine goedheid (la petite bonté). De zin van het leven zit in de zorg voor de ander.

Na de lezing hebben we nog wat bijgepraat bij een glaasje. Hopelijk zijn we allemaal wat wijzer en vooral wat milder naar huis gegaan. Met dank aan Dirk De Wachter!"