Vier vrouwen en een dichter - UiTPAS

Activiteit in kader van de "Week van de Poëzie". In samenwerking met Bibliotheek Brasschaat. De dichtbundel IN DE REGEN ZONDER PARAPLU is tot stand gekomen door een ontmoeting tussen een Nederlandse vrouw en de uit Iran gevluchte Koerdische schrijver en dichter Shahryar Pouyanrad. Zijn aangrijpende verhaal en zijn gedichten worden door vier vrouwen en door de dichter zelf verteld.

Organisatie in een samenwerking Cultuursmakers Brasschaat en Bibliotheek Brasschaat, in het kader van de Week van de Poëzie.

Prijs € 7.00
VOORAF INSCHRIJVEN IS NODIG: info.bib@brasschaat.be of brasschaat@cultuursmakers.be
UiTPAS

De dichtbundel IN DE REGEN ZONDER PARAPLU  is tot stand gekomen door een ontmoeting tussen een Nederlandse vrouw en de uit Iran gevluchte Koerdische schrijver en dichter Shahryar Pouyanrad. 

Zijn aangrijpende verhaal en zijn gedichten worden door vier vrouwen en door de dichter zelf verteld. 

De voorstelling VIER VROUWEN EN EEN DICHTER wordt omlijst door een muzikale bijdrage van de virtuoze oud-speler uit Irak, Hussein Rassim, en door passende beelden op de achtergrond die het tot een boeiend geheel maken. 

Deze indringende voorstelling geeft een mooi overzicht van het werk van Shahryar. 

Hoe het een kunstenaar vergaat die in België terechtkomt, wordt verrassend verwoord in zijn gedichten. 

U hoort en ziet: Agnes De Meester, Els Van Langendonck, Ann De Broeck, Louisa Heine, de dichter Shahyar Pouyanrad en Hussein Rassim. Regie: Johan Deputter.

SHAHRYAR POUYANRAD (1972) een Koerd in West-Iran, levert voortdurend strijd om zich een plaats in de maatschappij te veroveren. Ondanks een licenciaat in de handelswetenschappen en zijn werk in een bedrijf voor hydrologie, lukt hem dat niet.
Vanwege de strenge ideologische staatscontrole en druk op hem persoonlijk, neemt hij ontslag en wordt boekverkoper.
Zijn leven blijkt echter in gevaar en bij een aanslag op hem raakt hij geestelijk en lichamelijk gewond; in 2009 ontvlucht hij zijn land. Als erkend politiek vluchteling, wordt hij in 2015 Belg.
Reeds in zijn land verschenen gedichten in een politiek-literair tijdschrift onder zijn echte naam Shahryar Chesmeh Sefidi.
In België studeert hij Nederlands, onderbroken door langdurige verblijven in ziekenhuizen, waar hij in geestelijke en fysieke nood balanceert op het randje van de dood. Zijn verleden achtervolgt hem.
In die donkerste momenten leert hij Louisa Heine kennen. Hun intense vriendschap brengt hem weer enigszins in contact met de maatschappij van zijn nieuwe land.
Samen vertalen ze zijn gedichten, oorspronkelijk geschreven in Farsi, waaruit de trauma’s, kwetsuren, ontgoochelingen, verwarringen en angsten spreken die hem voor het leven getekend hebben. Nog altijd levert hij strijd om geaccepteerd te worden, zichzelf te kunnen zijn. Vooralsnog tevergeefs.
Maar toch klinkt in zijn poëzie een sprankje hoop, een voorzichtig vertrouwen en misschien ook weer een beetje levensvreugde.

“Wij, de vier vrouwen, houden van dit project. Wij houden van deze poëzie. De levensloop van Shahryar intrigeert ons.
Een dichter stelt zich sowieso in het leven op zonder paraplu. Een vreemdeling, uit Iran, een Koerd, kent onze regencontreien niet en voorziet zich überhaupt niet van een paraplu.
De opvang en integratie die hij kan genieten, zouden hem vele kansen moeten geven, maar ze blijven hem meestentijds ongezien.

De hertaling van zijn gedichten brengt ons dichter bij Iran, de Koerden, de vreemdeling, zijn werken, zijn zieleleven. Hierdoor leren we beter de werelden in onszelf en die van de vreemdeling aan te voelen. Als wij het werk van Shahryar zonder paraplu durven tegemoet te gaan, wordt ons haar wellicht nat van de regen, maar proeven we ook de zoetheid, betekenis  en levensnoodzaak van poëzie in onze wereld.”